تهران - تحریریه - ماهیت اینترنت در سال های اخیر و پس از انحصارگرایی علنی آمریکا، از یک وسیله مدنی به وسیله ای با قابلیت نشستن به جای یک جنگ افزار تغییر شکل داده است.

درست از روزی که اینترنت در پنتاگون، مقر فرماندهی وزارت دفاع آمریکا راه‌اندازی شد، بسیاری نسبت به آن بدبین بوده و آن را نوعی جنگ‌افزار می‌دانستند. در طرف مقابل اما کم نبوده و نیستند افرادی که سهوا یا عمدا، اینترنت و مشتقات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری آن را فناوری محض دانسته و مخالفان را به روش برچسب‌زنی آن هم از نوع توهم توطئه به حاشیه راندند. حالا اما اوضاع کمی متفاوت شده است و دیگر ژست‌های بی‌طرفی شبکه‌، آزادی بیان، رقابت منصفانه، مخالفت با انحصارگرایی و شعارهایی از این دست تبدیل به یک طنز قدیمی شده است، که دیگر نمی‌خنداند. اکنون آمریکا تمام کشورهایی که خواستار استفاده از زیرساخت‌های فناوری نسل 5 چین بودند، را تهدید به تحریم و یا قطع همکاری کرده است، از انگلیس گرفته تا سایر نقاط دنیا و کار تا جایی پیش رفت که کانادا به دستور آمریکا دختر مدیر عامل هواوی را در خاک این کشور بازداشت کرد. واقعیت آن است که آمریکایی‌ها با تمام پیش‌بینی‌ها، در عرصه رقابت فناورانه جا مانده‌اند و اگرچه هرگز از عبارت «اینترنت آمریکایی» استفاده نکرده و نمی‌کنند، اما این روزها وقتی حرف از آینده اینترنت می‌شود، به کرات و تعمدا عبارت «اینترنت چینی» را بکار می‌برند و آن را خطری برای دنیا (بخوانید خودشان) می‌دانند. اما در حالیکه هنوز سرنوشت دعوای سخت‌افزاری آمریکا با چین حل نشده، یک دعوای نرم‌افزاری هم به راه افتاده و حالا آمریکایی‌ها دست روی اپلیکیشن چینی تیک‌تاک هم گذاشته‌اند. نرم‌افزاری که به شدت و به سرعت موقعیت رقبای آمریکایی را تهدید می‌کند. این بار هم دعوا آنقدر علنی است که ترامپ رسما گفته تیک‌تاک برای بقا، باید به خاک آمریکا منتقل شود و از قضا حق سبیل هم خواسته است. اتفاقی که از سوی رسانه‌های چینی به سرقت تیک‌تاک از سوی دولت آمریکا تعبیر شده است. ظاهرا آمریکا حتی انحصار شنود و جاسوسی در دنیا را هم صرفا برای خود می‌خواهد! اما دعوای آمریکایی‌ها تنها با چینی‌ها و تنها در حوزه سخت‌افزاری یا نرم‌افزاری هم نیست. آنها در خصوص نحوه استفاده از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی نیز تنها معتقد به سیاست جاده یکطرفه هستند. به این مفهوم که هیچ منعی برای ارسال هر محتوایی از غرب به شرق ندارند، اما عکس آن را به هیچ وجه نمی‌پذیرند. کمااینکه در این خصوص نیز تقریبا هر روز کانال‌ها، اکانت‌ها و صفحات متعددی از کاربران ایرانی، روسی، چینی و غیره به بهانه‌های مختلف در شبکه‌های اجتماعی آمریکا در حال فیلترینگ و انسداد است. خلاصه‌ آنکه آمریکایی‌ها هیچ رقیبی در عرصه فناوری اعم از زیرساخت‌ها، ابزارها و حتی صداهای ناکوک و ناهماهنگ با خود را تحمل نمی‌کنند و با هر ابزاری هم جلوی آن می‌ایستند. جالب‌ آنکه اکنون آمریکایی‌ها شبانه روز در حال ارسال ماهواره‌های اینترنتی بیشتر و بیشتری به فضا هستند تا حتی در لایه دسترسی به «اینترنتِ آمریکایی» نیز هیچ رقیب و مانعی بر سر راه نداشته باشند. حال سوال اینجاست که آیا تمام این فشارها، تهدیدها و سرمایه‌گذاری‌ها در اینترنت و مشتقاتش، صرفا از جنس فناوری و اقتصادی است؟ اگر این طور است چرا مثلا در صنایع دیگر از خودروسازی گرفته تا حتی صنایع نظامی شاهد این فشارهای سنگین به رقبا نیستیم؟ یا آنکه صحبت از یک جنگ‌افزار گسترده و جهانی است که به منزله خط قرمز آمریکا تلقی می‌شود که اینگونه با شدت به سرکوب رقبا و صداهای مخالف می‌پردازد؟ پاسخ با شما. (منبع:فناوران)